توسعۀ گردشگری در شهرهای ساحلی و امنیت اجتماعی (مطالعۀ موردی: شهر تنکابن)

گردشگری ساحلی از جمله گونه‌های گردشگری است که رواج آن پیامدهای مثبت و منفی فراوانی برای جامعۀ میزبان دارد. از پیامدهای منفی توسعۀ این‌گونه گردشگری می‌توان به برهم خوردن نظم عمومی و به دنبال آن اختلال در امنیت اجتماعی جامعۀ محلی اشاره کرد. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت توسعۀ گردشگری در شهر ساحلی تنکابن و تأثیر آن بر امنیت جامعه است. تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و روش اجرای آن توصیفی تحلیلی است. برای جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز از دو روش اسنادی و میدانی استفاده شده که روش میدانی مبتنی بر استفاده از ابزار پرسش‌نامه است. جامعۀ آماری تحقیق شهر تنکابن با حجم نمونه 360 نفر بوده که به روش نمونه‌گیری ساده انجام گرفته است. همچنین به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش‌های آماری (توصیفی و استنباطی) استفاده شده است. با توجه به نوع سؤالات تحقیق و ماهیت داده‌ها از آزمون‌های T تک‌نمونه‌ای، ضریب هم‌بستگی پیرسون و نیز برای میزان اثرگذاری گردشگری بر امنیت اجتماعی از رگرسیون خطی ساده استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که توسعۀ گردشگری در شهر تنکابن در وضعیت مطلوبی قرار داشته و جامعۀ میزبان از آیندۀ گردشگری حمایت شایان توجهی دارند. همچنین نتایج دیگر نشان‌دهندۀ آن است که توسعۀ گردشگری در شهر تنکابن تأثیر منفی بر امنیت جامعه گذاشته و باعث کاهش امنیت اجتماعی شهر شده است.